Sanay akong mapag-isa,
aking mahal.
Hinubog ng panahon,
pinatibay ng mundo
Tatahimik, uupo, ngunit
‘di masasakal
Bansot ang lipunan! Heto
ako’t nakalundo.
Ako lang ang sariling
kakampi—
Walang luha ang sayo’y
dadampi.
Kaya ko pa, kaya ko pa,
kaya ko pa!
Walang sandaling
makikitang nalalampa.
Mahal, wag mong indahin
May pasa, may sugat, kirot
sa ‘king dibdib.
Dadaan ang araw; wag mo
nang dalhin—
ang sugat ng kahapo’y puspos
at tigib.
Lilipas ang araw,
lulubog ang buwan
makakalimutan mo rin kung
ako’y nasaan.
Walang naging tayo, mahal.
“Umuwi ka nang malaya”,
aking usal.
Patuloy akong tatakbo sa
karimlan
Na parang wala lang ang
tinamong sugat
hanapin mo man ako kung
saan
Sorry try again,
mahahanap mong sulat.
Butas-butas na istorya,
iyong maririnig
Ngunit di mo masasagap
aking tinig.
Facebook, Instagram, kahit
gaano katagal—
Sanay akong mapag-isa,
aking mahal.
05-25-2019
4:46 AM
Opo, it has ABABCCDD
rhyme scheme. Masyadong pinaghirapan (kahit pangit haha!) para hindi i-post. Lame,
lame poet.
No comments:
Post a Comment